Eigenwijze pubers

Op een dag besef je dat je deze week al een paar keer een grote mond van je dochter hebt gehad, terwijl jullie altijd goed konden overleggen. Je zoon draait tegenwoordig de badkamerdeur op slot en hoeft geen knuffel meer als hij op bed gaat. Welkom in de puberteit!

Wees gerust;  je kind kan niet anders. Het nut van de puberteit is dat een kind zich los maakt van zijn ouders en zich voorbereidt op zelfstandigheid. Vanuit de evolutie is dit ook nodig om te voorkomen dat voortplanting binnen dezelfde familie plaatsvindt. Dus dit losmaken is noodzakelijk. Dat neemt niet weg dat dit vaak een roerige periode betekent. Je kind moet zien te dealen met een storm aan hormonen, een veranderend lijf, groepsdruk en de consequenties van eigen keuzes. Jij moet accepteren dat je kind afstand lijkt te nemen, ondoordachte dingen doet en dat jullie regelmatig in een conflict belanden. Moeilijk!

Jullie beginnen samen aan een langdurig experiment om helder te krijgen wanneer kind-lief om kan gaan met meer verantwoordelijkheid en ruimte. Dat dit niet zo simpel is, wordt ook duidelijk in de wetgeving. Je kind krijgt een eigen paspoort met 12 jaar, maar heeft identificatieplicht vanaf zijn 14e. Stemrecht begint met 18 jaar maar het recht op minimumloon voor volwassenen met 23 jaar. Kortom, volwassen worden gaat in stapjes en dat lukt niet van de ene op de andere dag.

In deze verwarrende periode zijn er een paar belangrijke zaken die je als ouder mag onthouden.  Pubers hebben je nog steeds nodig. Aan de buitenkant wijzen ze je af, maar aan de binnenkant zijn ze blij met je ondersteuning en adviezen. Pubers hebben zeker grenzen nodig. Om je plek te vinden ten opzichte van anderen moet je weten tot hoever je kan gaan. Zorg dus dat je weet waar jouw grenzen liggen als ouder. Als jij geen mobieltjes aan tafel wilt, is dát de discussie die je blijft volhouden. Als jij niet wilt dat je dochter alleen naar huis fietst, zijn dát momenten waarop je bindende afspraken maakt. Wordt de afspraak overtreden? Dan volgt een sanctie. Die is nodig om de grens te stellen én om je jongvolwassene te leren omgaan met autoriteit.    

In het algemeen is de weerstand op z’n hoogst tussen 14 en 16 jaar. Deze periode heb je uit te houden. Het kan helpen als je kind in deze tijd ook met een andere volwassene zijn weg uitstippelt. Iemand die los staat van familiepatronen en verwachtingen. Dat kan bijvoorbeeld een buurman zijn, een leerkracht of een coach. Tegelijkertijd mag jij erop vertrouwen dat alles wat je tot nu toe in de opvoeding van deze zoon of dochter hebt gestopt niet voor niets is geweest.  Zo rond het 17e/18e levensjaar begint meestal enige rust terug te keren en zie je je ‘’eigen kind’’ weer een beetje terug. Nou ja, in een meer volwassen versie met eigen standpunten en toekomstplannen. Tijd om iets meer achterover te leunen en te genieten van dit nieuwe gezinslid!